Loslaten en vertrouwen

Een maand geleden zijn we weer vertrokken, terug naar Malawi. Je zou zeggen dat het went, makkelijker wordt. Maar toch valt het me zwaar. Ik ben net gesetteld in Overvecht, voel me thuis in ons huis en heb netwerk opgebouwd in onze wijk. Ik geniet van de tijd en mogelijkheid om met vrienden en familie te zijn, nu ik zelf ook weer goed in m’n vel en energie zit. Ik besef me des te meer hoeveel moois ik in het afgelopen jaar heb ontvangen, in relaties, vriendschappen en herstel. Ik heb het gevoel dat ik alles en iedereen juist nog even wil vasthouden, heel dicht tegen me aan. Maar ik moet loslaten, terwijl het nieuwe leven nog niet tastbaar is. Even zweven in niemandsland en erop vertrouwen dat ik er weer een nieuw thuis voor mag terugkrijgen.

We arriveerden een maand geleden in Zomba, in hetzelfde huis waar we vorig jaar ook een aantal weken hebben gewoond. Bekende plek, bekende mensen en elke dag buiten leven in het prachtige groen. Hulp direct beschikbaar als onze auto weer eens niet rijdt. Binnen een aantal dagen zaten we alweer op onze plek en binnen 2 weken kwam een stagiaire van GOAL 3 bij ons wonen en mochten we delen van het (t)huis dat we zelf ontvangen hadden.  

Ik werk op dit moment voor GOAL 3 en op mijn vrije dagen kom ik in contact met de mensen en projecten waar ik vorig jaar mee heb samen gewerkt. Er ligt zo veel om te doen, zo veel mogelijkheden om de zorg voor kinderen met een beperking te verbeteren. Het gaat weer bruisen en ik ga weer stralen, passie die zich een jaar sluimerend heeft gehouden, komt weer terug! Tegelijkertijd is dat spannend, want wat betekent dat? Mag ik de zekerheid van het werk bij GOAL 3 gaan loslaten, terwijl ik niet weet wat daarvoor precies in de plaats zal komen? Durf ik een nieuwe onbekende weg te gaan of verkies ik het gemak van het bekende boven een periode vol onzekerheden?

Stiekem weet ik het antwoord al als ik -uitkijkende op Lake Malawi- het volgende lees (Proverbs 31, NLT):

“Speak up for those who cannot speak for themselves.
Ensure justice for those being crushed.
Yes, speak up for the poor and helpless,
And see that they get justice.”

_____________________________________________________________________________________________________________________________

Als iemand om je heen plotseling wegvalt, ervaar je dat je weinig in het leven zelf in de hand hebt (ondersteuning-bente). Als je elkaar opzoekt om herinneringen te delen, leidt dat tot waardevolle ontmoetingen en zelfreflectie. Leef ik het leven dat ik ten diepste wil leven?