Heimwee moet je koesteren

Zo heet het boek van Floortje Dessing dat ik op dit moment aan het lezen ben. Een boek over reizen en weer thuiskomen. De afgelopen maand hebben ook Bart en ik veel gereisd om verschillende projecten te bezoeken en te ondersteunen. We hebben ons huis in Zomba achtergelaten en hebben op 7 verschillende plekken “gewoond”. Leven vanuit je koffer, veel regelen en onderweg zijn. Veel indrukken, ontmoetingen en eenzijdig eten als je op een plek bent waar de keuze voor lunch en diner een week lang bestaat uit kip met rijst of kip met patat. Veel frustraties ook om het systeem van hulpverlening van geven en ontvangen dat hier jarenlang de toon heeft gevoerd en zijn sporen heeft achtergelaten. Het botst met onze wens om niet zomaar te geven, maar te faciliteren zodat mensen hun eigen dromen kunnen najagen.

Hier wonen betekent niet per se een comfortabel leven, maar elke dag krijgen we meer dan dat we nodig hebben. Een auto om te lenen, als die van ons kapot gaat. Een verpleegkundige die vertelt dat ze door de training het leven van een kind kon redden, op het moment dat ik me na een hoop frustraties begon af te vragen waarom ik dit werk nu eigenlijk aan het doen was. Medewerkers van de Malawiaanse NGO waar ik mijn hart mag luchten om vervolgens weer samen verder te gaan. Waarom? Omdat we verlangen, heimwee hebben naar een betere plek voor de mensen om ons heen. Nu, maar ook straks. Heimwee laat ons zien waar en bij wie we thuishoren.