Ghana: Dansen op het ritme van de drums

De afgelopen weken heb ik nog heel wat cultuur mogen opsnuiven. Na een periode van vasten en bidden, brak voor de moslims Eid al-Fitr aan, het Suikerfeest. Het was een feestdag die voor mij als een combinatie van kerst en Oud & Nieuw voelde, alleen dan net een paar graadjes warmer. De dag begon met een gezamenlijk gebed op het marktplein, waarna de rest van de dag in het teken stond van bij mensen op bezoek gaan en héél veel eten. Bij ieder huis dat ik bezocht, werden we gastvrij ontvangen en kregen we een maaltijd ter plekke of een maaltijd mee naar huis. Mensen kwamen zelfs eten thuisbezorgen! Ik denk dat ik die dag minstens 3 kilo ben aangekomen en alsnog hadden we met alle rest”jes” een weeshuis kunnen voeden. Ook voor de kinderen was de dag één groot feest. Ze kregen nieuwe kleding, werden opgemaakt en kregen zonnebrillen of horloges, waar ze de hele dag trots mee rondliepen. De dag werd afgesloten bij het chiefs palace, met drummers en dans. Als de groep drummers op je af liep, moest je meedansen. En met zo’n wit kleurtje blijk je dan toch net iets te veel op te vallen in de menigte. We ontkwamen er dus niet aan om een dansje mee te doen. Uiteraard tot hilariteit van mensen om ons heen, want het zal in de verste verte niet bij een Afrikaanse dans in de buurt gekomen zijn. Maar we hebben in ieder geval ons best gedaan!

Een andere ervaring was een groot begrafenis feest, ter ere van een belangrijke man die 5 jaar geleden is overleden. Ook werden de begrafenissen gevierd van 18 anderen die de afgelopen jaren zijn overleden. Met een volgepropte auto gingen we op weg naar een afgelegen village. Eenmaal aangekomen begon het feest later dan gepland, omdat de waarzeggers in het chiefs palace nog niet klaar waren. Zij moesten voor iedere overledene eerst uitspraken doen over de doodsoorzaak en de toekomst van de overledene. Naast de ingang van het chiefs palace was een dode vogel –wellicht een kip, ik kon hem niet meer identificeren- tegen de muur geplakt, als een offer om eventuele kwade geesten te vriend te houden. We hebben de familie van de overledene bezocht en werden ook hier gastvrij ontvangen. We kregen een soepje met stukjes koe, waarbij het bij ieder stukje de vraag was welk onderdeel van de koe het was. Tong, maag of een stukje darm, soms kwamen we er niet helemaal uit. Maar voor de locals was het in ieder geval smullen! Na lang wachten startte de dans, met honderden dansers uit allerlei omliggende dorpen. De mannen vormden een cirkel en in het midden van de cirkel stonden een aantal enorme drums. Toen de schemering viel moesten wij er helaas vandoor, maar in het dorp werd gedanst tot in de laatste uurtjes. Gelukkig kregen wij nog wat stukjes koe mee naar huis als snack voor onderweg. ;)

In het ziekenhuis heb ik inmiddels m’n trainingen afgerond en probeer ik door middel van coaching en checklists de trainingen te implementeren in de praktijk. Ik heb besloten om 3 weken langer te blijven, zodat ik alles beter kan afronden, maar stiekem ook omdat ik het leven hier veel te leuk vind. Want hoe dichterbij het moment van afscheid nemen komt, hoe meer ik besef hoeveel ik van het land en van de mensen ben gaan houden. Een land dat me de afgelopen weken zo vaak heeft gefrustreerd, maar me ook intrigreert en zo veel heeft gegeven. Geen agenda, maar leven met de dag. Het gevoel van gemeenschap in plaats van individualisme. Een stukje Ghana dat ik graag mee naar huis zou willen nemen!

PS Er staat een filmpje onder het kopje "video's" voor een stukje dans: https://martinevaneijk.reislogger.nl/video/dans-begrafenis.62240