Nederland: Op naar een nieuw avontuur

De laatste weken zijn voorbij gevlogen. Het was een overgangsfase waarin ik eigenlijk al in twee werelden leefde. Ik wilde nog vanalles in Ghana afronden, maar moest tegelijkertijd ook bezig zijn met mijn terugkeer naar Nederland. Waar wil ik straks werken, waar ga ik wonen?

Het is bijna niet voor te stellen, maar twee weken geleden crosste ik nog op de motorbike door de stof richting het ziekenhuis. Ik zag hoe de verpleegkundige en verloskundige die ik heb opgeleid als “trainer” het nieuwe ziekenhuispersoneel hebben getraind.  Elke dag zag ik ze beter worden, terwijl mijn eigen bijdrage steeds kleiner werd. Ook zijn we een maandelijkse scenariotraining gestart voor de staf van de verloskamers en neonatologie. Wat was het leuk en leerzaam om casussen uit te spelen en bovenal bemoedigend om te zien hoe de vaardigheden de afgelopen weken zijn verbeterd.

In m’n laatste week wilde ik graag nog een keer naar de kapper. Veel Ghanese vrouwen hebben namelijk "moeilijk" haar en gaan het liefst elke 2-4 weken naar de kapper om hun haar te laten wassen, uit te kammen en in te vlechten. Ook ik maakte met handen en voeten duidelijk dat ik graag mijn haar wilde laten wassen. Er werd water gehaald en behalve dat de handdoek eruitzag of die al een tijdje niet gewassen was, ging dit deel zonder problemen. M’n haar werd gekamd en ik dacht klaar te zijn. Daar dacht de kapster anders over en ze smeerde sheabutter, een plantaardig vet, in m’n haar. Er kwamen krulspelden bij en ik werd onder een droogkap gezet die zo warm was dat ik het idee had dat m’n haar er niet levend onder vandaan zou komen. Gelukkig bleek het tegendeel waar en werd m’n haar vervolgens met veel zorg uitgekamd door elke kapster die er werkte. Thuis heb ik m’n haar alsnog moeten wassen omdat het zo ontzettend vet was, maar wat waren zij trots op het eindresultaat!  

Mijn Ghanese verjaardag verliep ook anders dan ooit te voren. Veel Ghanezen op het platteland weten niet hoe oud ze zijn, laat staan op welke dag ze geboren zijn. Verjaardagen worden dan ook niet gevierd, maar ik wilde deze reden voor een feestje niet aan me voorbij laten gaan. Voor het eerst in m’n leven heb ik een geit gekocht, die onze night watchman heeft geslacht om voor de nodige stukjes vlees bij de rijst te zorgen. Ik dacht dat ik me al redelijk had aangepast aan het leven met de dag, maar ik moest me echt inhouden om de uitnodigingen pas 1 à 2 dagen van te voren de deur uit te doen. Gaan mensen wel komen als ik ze pas zo kort van te voren uitnodig? Natuurlijk wel! Mijn zorgen bleken voor niets en ik heb met 45 lieve mensen om me heen m’n verjaardag mogen vieren.

En toen kwam het echte afscheid. Ik kreeg als bedankje een zelfgemaakte roze(!) jurk van het hoofd van de verloskundigen. En de vroege ochtend waarop ik definitief afscheid moest nemen van het team dat inmiddels als familie aanvoelde, was de eerste keer dat ik moest huilen.

Ik ben nog een week in Ghana geweest om in het zuiden rond te reizen. Wat een totaal andere wereld is dat! Ik zie zo veel auto’s, westerse kleding, lekker eten en ’s nachts had ik het bijna koud met het windje van de zee. In plaats van de moskeeën op elke hoek van de straat, rijd ik nu langs de “Jesus is Lord” cold store en de “Christ in me” enterpise. Ik geniet van de vriendelijke locals die me proberen te helpen als ik zonder 9292 van A naar B probeer te reizen en de meneer die me allemaal gratis sinaasappels meegeeft als ik een kokosnoot bij hem koop. Ik ontmoet Europese jonge mensen die net als ik al maanden in Ghana gewerkt hebben. Sommigen gedesillusioneerd door corruptie en discriminatie, anderen gefrustreerd door de andere mentaliteit. Maar samen genieten we van de kracht van de omslaande golven in de zee en de sterren aan de hemel als we tussen de palmbomen door omhoog kijken. Ik verwonder me over de prachtige natuur en de olifanten die me zo klein en kwetsbaar laten voelen als ik ze van dichtbij kan bewonderen.  

En nu ben ik weer thuis, glimlachend achter m’n laptop als ik terugdenk aan de afgelopen maanden. Ik ben niet geleefd, maar ik heb geleefd. Het voelt alsof ik heb gedroomd met mijn ogen wijd open. En nu is het tijd om mijn avontuur in Nederland voort te zetten.